“Gabriel García Márquez, Fidel adını ilk kez 1955 yılında Paris’te karşılaştığı Nicolás Guillén’den; Castro’nun, Fulgencio Batista diktatörlüğü altında inleyen çok uzaklardaki ülkesi için yegâne umut olarak bahsettiğinde duyduğunu, o zaman kaleme aldığı bir haber yazısında bildirir.
Paris’teki bu keskin tespit, tam da Guillénvari bir düşünce berraklığının, öngörünün ötesindeki mükemmel kavrayışın göstergesidir ki, iletişim kanallarının hemen hemen hiç çalışmadığı o uzak yerde kendisine baskılara maruz yaşamakta olan Popüler Sosyalist Parti’deki yoldaşlarından güç bela ulaşan haberlerden, iki yıl önceki Moncada askeri üssü baskınına karar verdiren hayali gerçekleştirmek üzere örgütlenmek için o sıralarda Meksika’da sürgünde olan genç Fidel hakkında bir yargıya ulaştı.”
(Kitaptan Alıntı)
