Sovyet romancı, oyun yazarı, öykücü, senarist ve gazeteci Vera Panova 1905 yılında Rusya’nın Rostov -na- Donu kentinde dünyaya geldi. Beş yaşındayken denizci olan babası Don nehrinde boğularak öldü. Annesi ailenin geçimini sağlamak için işçi olarak çalışmaya başladı. Okumaya ve öğrenmeye çok istekli olan Vera parasızlık nedeniyle liseye ancak iki yıl devam edebildi. On yedi yaşındayken Rostov’da bir gazetede çalışmaya başladı. Bir yandan edebiyatla ilgileniyor, Rus klasiklerini okuyordu. Kendini yetiştirmek için birçok bilimsel kitaplar da okudu.
1925 yılında evlenip, iki yıl evli kaldığı ilk eşinden sonra Komsomolskaya Pravda gazetesinden Boris Vakhtin ile evlendi. İkinci eşinin ölümünden sonra 1940 yılında Leningrad’a yerleşti. İkinci Dünya Savaşında Leningrad’a saldıran Almanlar Leningrad yakınındaki Puşkin kasabasını işgal ettiklerinde Vera oradaydı. Kızı ile birlikte Pskov yakınındaki toplama kampına atıldı. Buradan yine kızıyla birlikte kaçmayı başararak gizlice Estonya’ya, Narva şehrine geldiler. Buradaki yıkık bir sinagogda bir süre gizlice yaşadılar. Sonradan akrabalarının bulunduğu bir köye gelerek oraya yerleştiler. Vera burada eserlerini vermeye başladı.
1943 yılında Perm’e yerleşerek oradaki bir gazetede çalışmaya başladı. İlk romanı Pirojkov Ailesi’nin yayınlanmasının ardından bir hastane trende gazeteci olarak görev yaptı. Buradaki gözlemlerini Sputniki adlı romanında işledi. Bu roman birçok kez filme alınmış olup, 1947 yılında Stalin Ödülü’nü kazanmıştır.
1945 yılında Rus bilimkurgu yazarı David Ryvkin ile evlenerek tekrar Leningrad’a döndü. 1947’de yayınlanan Krujilikha (elinizde bulunan İleri Bakmak) ile 1948 yılında tekrar Stalin Ödülü kazandı. 1949 yılında yazdığı ve bir kolhozdaki yaşamı anlatan Yasnaya Bereg (Aydınlık Kıyılar) romanı ile 1950 yılında Stalin Ödülü’nü üçüncü kez kazandı.
Sovyet entelektüel çevrelerinde kuşaklar arası ilişkileri irdeleyen sonraki romanı Vremena Goda (Geçen Bir Yıl) eleştirilerle karşılaştı. Ondan sonraki kısa romanı Seryuja ise hem içeride hem dışarıda büyük ilgi gördü.
Sovyet Yazarlar Birliği’nin 1954 ve 1959 kongrelerinde prezidyum üyeliğine seçildi. Önde gelen Sovyet yazarları arasında yer aldı. Bu yıllarda iki kez Emeğin Kızıl Bayrağı Nişanı kazandı. 1960 yılında İngiltere, İtalya ve Amerika’ya seyahatler yaptı, sonradan bu seyahatlerdeki anı ve gözlemlerini kaleme aldı.
1967 yılında geçirdiği bir rahatsızlık kısmi felçle sonuçlandı. 1973 yılında Leningrad’ta yaşama veda etti.